Je hebt het afscheid achter de rug. Je komt misschien ineens thuis in een leeg huis, een kant van het bed die ineens leeg is… Rouwen doet ieder op hun eigen manier, maar om er weer bovenop te komen, kun je soms best wel een hart onder de riem gebruiken.
Pak je rust
Rouwen is een emotioneel proces dat veel van je lichaam vraagt. Het is helemaal niet gek als je je deze tijd vermoeid of uitgeput voelt of zelfs lichamelijke klachten hebt. Er is iemand uit je leven verdwenen en jij moet een leven opbouwen met een andere routine, waarin zij geen centrale rol meer hebben. Dit is moeilijk, zeker als je lange tijd voor diegene gezorgd hebt. Wees niet bang om het stap voor stap te nemen en te wennen. Je rouwt namelijk zowel voor degene die je verloren bent, als het leven dat je met diegene had.
Een vast proces
Er wordt wel eens gezegd dat rouw in vijf fasen verloopt: Kübler-Ross haar ‘five stages of grief’ of vijf fasen van rouw. Dit zou ontkenning, woede, onderhandelen, verdriet en aanvaarding zijn. Er kan echter een boel kritiek gegeven worden op dit model. Rouw, als elke menselijke emotie, is geen vastgelegd proces dat in aanduidbare stappen verloopt. Jaren na het overlijden kan een vlaag van verdriet je weer overwaaien. Rouw is echt een uniek, persoonlijk proces dat met vlagen van emoties verloopt. Wederom logisch, dus, als je je vermoeid voelt in deze tijd. Probeer te emoties die je voelt te erkennen en te accepteren. Schrijf het ergens op. Dan kun je het uit je systeem zetten en verdergaan.
Leer te verwerken
Rouwverwerking hoef je niet alleen te doen, hoe eenzaam het soms kan voelen. De een heeft juist mensen om zich heen nodig, terwijl de ander liever alleen is.
Hou altijd in gedachten dat het beter wordt. De een rouwt minder lang dan de ander en besef dat dit helemaal niet erg is. Laat je niet gek maken door anderen die zeggen dat ze er binnen een paar weken weer bovenop waren. Rouwen is jouw proces en je moet dit doorstaan op de manier waar jij je het prettigst bij voelt.
